انگلیسی/فارسی
One month of hunger strike. One month, where our mouths and lips have been shut and have refused any kind of food. Why? You probably think that those two people in Moria prison are crazy. You proably think that they are committing suicide. You probably think that they have an important message to deliver. You probably wonder why they are screaming and trying to show their pain and the blood from their wounds. You probably wonder how it is possible to stay alive without food for an entire month. You probably don´t understand any of this because your fixed mindset does not have the capacity to understand their pain and struggling.
Bahrooz and Kozhin do not want to commit suicide. They are not crazy. They are two young kurdish men. They are smart and handsome. They are in love with life. They understand and appreciate the essence of beauty and the joy of life. This is the very reason why they do not kneel and submit to oppression and injustice. They desire life. This is the final hurdle of their struggle for that life. Their very hunger is the key that will open the gates of the prison. A prison in which they have been forced into.
30 days have passed. I do not approve of the response from this superficial and false UN so far. The Greek police and the Greek state insist on upholding their reputation as being brutal and merciless towards vulnerable and suffering refugees. 30 days have passed. It has been 30 days of desperate calls from two desperate young men. Two desperate young men have been begging the people, the media channels, the human rights organisations, and everyone else for help.
Bahrooz and Kozhin do not want to commit suicide. They are not crazy. They are two young kurdish men. They are smart and handsome. They are in love with life. They understand and appreciate the essence of beauty and the joy of life. This is the very reason why they do not kneel and submit to oppression and injustice. They desire life. This is the final hurdle of their struggle for that life. Their very hunger is the key that will open the gates of the prison. A prison in which they have been forced into.
30 days have passed. I do not approve of the response from this superficial and false UN so far. The Greek police and the Greek state insist on upholding their reputation as being brutal and merciless towards vulnerable and suffering refugees. 30 days have passed. It has been 30 days of desperate calls from two desperate young men. Two desperate young men have been begging the people, the media channels, the human rights organisations, and everyone else for help.
Are you all deaf or are you just pretending to be?
Once again I went to Moria today to give sugar and salt to the refugees on hunger strike. Once again, despite my institence, the police prevented me from doing so. One month of hunger strike. They need sugar, salt, and juice. Their lives are in danger. The Police in Moria told me that I was only permitted to give them cigarettes. The Police did not even allow me to see them from a distance. That wonderful doctor and I were sent home utterly disappointed. That lovely doctor who tends to us every day, whenever necessary.
It is nearly impossible to find someone with a strong conscience in this so-called civilised country. Someone who would go to the gate of Moria and dedicate two hours of their time fighting for the freedom of those two young men who have come here to seek refuge? If these people actually exist then I urge them to go to Moria and show that they disagree with the Greek asylum policies. I urge them to show that they are against the imprisonment of refugees. I urge them to call for the release of the imprisoned people on hunger strike. I urge them to do this because the hope these people have for their release is ultimately waning.
It is nearly impossible to find someone with a strong conscience in this so-called civilised country. Someone who would go to the gate of Moria and dedicate two hours of their time fighting for the freedom of those two young men who have come here to seek refuge? If these people actually exist then I urge them to go to Moria and show that they disagree with the Greek asylum policies. I urge them to show that they are against the imprisonment of refugees. I urge them to call for the release of the imprisoned people on hunger strike. I urge them to do this because the hope these people have for their release is ultimately waning.
یک ماه
یک ماه اعتصاب غذا و دوختن لبها و دهان برای خوردن! برای چه؟ شاید که در باورتان این دونفر دیوانه باشند شاید که قصد خودکشی دارند و یا شایدهم یه حرف جدی دارند و شاید که دردشان گرفته و اینطور آه و ناله میکنند اینطور فریاد میزنند و درد زخمشان را اینطور میخواهند نمایان کنند نمیدانم اصلا واقعا مگر میشود یک ماه چیزی نخورد؟ در باورتان میگنجد که دوجوان در زندانتان یک ماه لب به غذانزده باشند و همچنان زنده بمانند؟ میدانم که نمیگنجد چون مغز فندقی شما کشش درک درد اینها را ندارد.
ارش و حسین نه دیوانه اند و نه قصد خودکشی دارند، ارش و حسین دوجوان کورد هستند که بسیار باهوش و البته عاشق زندگی شان هستند باهوش هستند چون دریافته اند مسیر درست زندگی را دریافته اند که زندگی باتمام زیبایی هایش ارزش زانو زدن در برابر ظلم و بی عدالتی را ندارد و قصد خودکشی ندارند و این روش اعتراضشان البته اخرین روش اعتراضشان هست برای باز شدن درهای زندانی که بر انها تحمیل شده!
سی روز شد و سازمان دروغین و نمادین ملل نمره مردودی میگیره و پلیس و دولت یونان اصرار بر فاش کردن هویت خود دارد هویتی خشمگین و بی رحم با مهاجرین اسیب دیده! سی روز شد که دو جوان با تمام وجودشان فریاد ازادی و طلب کمک کردند از مردم و روزنامه نگارها و نهادهای حقوق بشری و همگی یا کَر بودند و یا خود را به کَری زدند! امروز بازهم رفتم زندان موریا تا نمک و شکر به اعتصاب کننده ها بدم ولی بازهم پلیس ممانعت کرد باوجود انکه بااصرار بهشون گفتم این دو جوان یک ماهه که در اعتصاب هستند و نیاز مبرم دارند به نمک و شکر و ابمیوه و جانشان در خطر هست ولی پلیس موریا با خشم خاص خودش گفت که فقط میتونی سیگار بهشون بدی و نه میتوننی ببینیشون حتی از دور و نه میتونی چیزی بهشون بدی و در نتیجه من و اون دکتر عزیزی که هرروز حامی ما و نگران حال ماهست ناامید برگشتیم. به راستی در این شهر و در این کشور چندملیونی باتمدن چندملیونی صد نفر انسان باوجدان پیدانمیشه که فقط چند ساعت وقت بزاره و بره جلو موریا برای ازادی دوجوانی که بهشون پناه اوردند؟ حتی اگر امیدی هم به ازادی انها نداشته باشند حداقل اعتراض و خواست خودشان را نشان دهند و نشان بدن که مردم یونان موافق رفتار ناعادلانه و ظالمانه دولت وپلیسشان با مردم بی پناه نیستند!
یک ماه اعتصاب غذا و دوختن لبها و دهان برای خوردن! برای چه؟ شاید که در باورتان این دونفر دیوانه باشند شاید که قصد خودکشی دارند و یا شایدهم یه حرف جدی دارند و شاید که دردشان گرفته و اینطور آه و ناله میکنند اینطور فریاد میزنند و درد زخمشان را اینطور میخواهند نمایان کنند نمیدانم اصلا واقعا مگر میشود یک ماه چیزی نخورد؟ در باورتان میگنجد که دوجوان در زندانتان یک ماه لب به غذانزده باشند و همچنان زنده بمانند؟ میدانم که نمیگنجد چون مغز فندقی شما کشش درک درد اینها را ندارد.
ارش و حسین نه دیوانه اند و نه قصد خودکشی دارند، ارش و حسین دوجوان کورد هستند که بسیار باهوش و البته عاشق زندگی شان هستند باهوش هستند چون دریافته اند مسیر درست زندگی را دریافته اند که زندگی باتمام زیبایی هایش ارزش زانو زدن در برابر ظلم و بی عدالتی را ندارد و قصد خودکشی ندارند و این روش اعتراضشان البته اخرین روش اعتراضشان هست برای باز شدن درهای زندانی که بر انها تحمیل شده!
سی روز شد و سازمان دروغین و نمادین ملل نمره مردودی میگیره و پلیس و دولت یونان اصرار بر فاش کردن هویت خود دارد هویتی خشمگین و بی رحم با مهاجرین اسیب دیده! سی روز شد که دو جوان با تمام وجودشان فریاد ازادی و طلب کمک کردند از مردم و روزنامه نگارها و نهادهای حقوق بشری و همگی یا کَر بودند و یا خود را به کَری زدند! امروز بازهم رفتم زندان موریا تا نمک و شکر به اعتصاب کننده ها بدم ولی بازهم پلیس ممانعت کرد باوجود انکه بااصرار بهشون گفتم این دو جوان یک ماهه که در اعتصاب هستند و نیاز مبرم دارند به نمک و شکر و ابمیوه و جانشان در خطر هست ولی پلیس موریا با خشم خاص خودش گفت که فقط میتونی سیگار بهشون بدی و نه میتوننی ببینیشون حتی از دور و نه میتونی چیزی بهشون بدی و در نتیجه من و اون دکتر عزیزی که هرروز حامی ما و نگران حال ماهست ناامید برگشتیم. به راستی در این شهر و در این کشور چندملیونی باتمدن چندملیونی صد نفر انسان باوجدان پیدانمیشه که فقط چند ساعت وقت بزاره و بره جلو موریا برای ازادی دوجوانی که بهشون پناه اوردند؟ حتی اگر امیدی هم به ازادی انها نداشته باشند حداقل اعتراض و خواست خودشان را نشان دهند و نشان بدن که مردم یونان موافق رفتار ناعادلانه و ظالمانه دولت وپلیسشان با مردم بی پناه نیستند!
